We duiken onder
Door: Kapitalen koek
27 April 2015 | Vietnam, Xóm Chiếu
De bus neemt ons mee terug in de tijd...
Van 1955 tot 30 april 1975...
De wielen van de bus gaan rond en rond... Rond en rond... "Als de bus gaat rijden" Heerlijk met de airco aan is het een mooi schouwspel om te zien, hoe iedereen op zoek is naar dat stukje asfalt om de stad uit te komen...
30 april is het 40 jaar geleden dat Vietnam werd bevrijd van de oorlog...
Overal in de stad zijn ze dan ook druk bezig om er een feestje van te maken...
Cu Chi Tunnels...
Niets vermoedend lopen we tussen de bomen en de wildernis door op zoek naar de vijand... Bepakt en bezakt met grof militair materieel en onze super soaker 50 in de aanslag geeft het toch een veilig gevoel... Onze gids loopt voorop en in looppas veroveren we zo stuk voor stuk land... Plotseling een hoop geschreeuw... Aaaa..! Als held op Adidas sport sokken kom ik van achter in de rij aan rennen... De gids is voorover in een valkuil van de vijand gevallen... En is doorspiest door recht op staande vlijmscherpe bamboo stokken... Uuuh..? Gids kan jij nog wel even je verhaaltje afmaken
Voordat je geen Xin chào meer kan zeggen... Dit is een van de vallen die de Vietnamezen klaar hadden liggen voor de Amerikanen... Bij het zien van de valkuilen voel je de bamboo scheuten al door je lijf heen spiesen... S'nachts wanneer het donker werd en het tentenkamp stond van de Amerikanen werd het pas echt een gezellig potje schaken... De Amerikanen snapte er in het begin niks van hoe ze steeds weer mat kwamen te staan... Maar onder hun tentenkamp liep een enorm tunnelcomplex van honderde kilometers lang en meerdere lagen diep een soort van dorp onder de grond... Als het donker was gingen de verborgen luiken in de grond open en konden ze de Amerikanen zo verrassen... Het is een heel ingenieus complex met de zuurstof tunnels die de verse lucht aanvoerde en de afvoer van de kookdampen/rookkanalen die pas ver van de keukens boven de grond uit kwamen... Als konijnen kruipen we achter elkaar de smalle Cu chi tunnels in... Gelukkig heb ik een klein lekker kontje voor mn neus... Maar als ik Caat voorbij kijk dan is de volgende niet te missen... De tunnels waren vroeger nog smaller en de ingangen nog nauwer... Voor de kleine vietnameesjes geen punt... Maar de dikke Amerikanen bleven hangen... We kruipen een paar honderd meter door de gang... Een keer links en rechts... En we kunnen weer genieten van verse O2... Wij blij, dat wij hier zoveel jaar geleden niet waren... In de verte horen we kei harde knallen, net alsof de oorlog nog aan de gang is... We houden allebei niet van vechtfilms of pistolen maar om er een ander beeld en gevoel bij te krijgen als een lucht buks en pluche beer van de schiettent...
Gaan we met "grof geschut" aan de gang... Met de ogen in de Vietnamezen stand... kijkend langs de loop...
Richten... en nog is richten... Nog iets beter richten... De vijand had ons allang neer geknald... Knal...! Bijna raak... Leuk om een keer geprobeerd te hebben... Maar die tijd was toch niks voor ons...
Van 1955 tot 30 april 1975...
De wielen van de bus gaan rond en rond... Rond en rond... "Als de bus gaat rijden" Heerlijk met de airco aan is het een mooi schouwspel om te zien, hoe iedereen op zoek is naar dat stukje asfalt om de stad uit te komen...
30 april is het 40 jaar geleden dat Vietnam werd bevrijd van de oorlog...
Overal in de stad zijn ze dan ook druk bezig om er een feestje van te maken...
Cu Chi Tunnels...
Niets vermoedend lopen we tussen de bomen en de wildernis door op zoek naar de vijand... Bepakt en bezakt met grof militair materieel en onze super soaker 50 in de aanslag geeft het toch een veilig gevoel... Onze gids loopt voorop en in looppas veroveren we zo stuk voor stuk land... Plotseling een hoop geschreeuw... Aaaa..! Als held op Adidas sport sokken kom ik van achter in de rij aan rennen... De gids is voorover in een valkuil van de vijand gevallen... En is doorspiest door recht op staande vlijmscherpe bamboo stokken... Uuuh..? Gids kan jij nog wel even je verhaaltje afmaken
Voordat je geen Xin chào meer kan zeggen... Dit is een van de vallen die de Vietnamezen klaar hadden liggen voor de Amerikanen... Bij het zien van de valkuilen voel je de bamboo scheuten al door je lijf heen spiesen... S'nachts wanneer het donker werd en het tentenkamp stond van de Amerikanen werd het pas echt een gezellig potje schaken... De Amerikanen snapte er in het begin niks van hoe ze steeds weer mat kwamen te staan... Maar onder hun tentenkamp liep een enorm tunnelcomplex van honderde kilometers lang en meerdere lagen diep een soort van dorp onder de grond... Als het donker was gingen de verborgen luiken in de grond open en konden ze de Amerikanen zo verrassen... Het is een heel ingenieus complex met de zuurstof tunnels die de verse lucht aanvoerde en de afvoer van de kookdampen/rookkanalen die pas ver van de keukens boven de grond uit kwamen... Als konijnen kruipen we achter elkaar de smalle Cu chi tunnels in... Gelukkig heb ik een klein lekker kontje voor mn neus... Maar als ik Caat voorbij kijk dan is de volgende niet te missen... De tunnels waren vroeger nog smaller en de ingangen nog nauwer... Voor de kleine vietnameesjes geen punt... Maar de dikke Amerikanen bleven hangen... We kruipen een paar honderd meter door de gang... Een keer links en rechts... En we kunnen weer genieten van verse O2... Wij blij, dat wij hier zoveel jaar geleden niet waren... In de verte horen we kei harde knallen, net alsof de oorlog nog aan de gang is... We houden allebei niet van vechtfilms of pistolen maar om er een ander beeld en gevoel bij te krijgen als een lucht buks en pluche beer van de schiettent...
Gaan we met "grof geschut" aan de gang... Met de ogen in de Vietnamezen stand... kijkend langs de loop...
Richten... en nog is richten... Nog iets beter richten... De vijand had ons allang neer geknald... Knal...! Bijna raak... Leuk om een keer geprobeerd te hebben... Maar die tijd was toch niks voor ons...
-
02 Mei 2015 - 14:51
Ma:
Vietnam..... Een land vol herinneringen van oorlog, al weer 40 jaar geleden!
Weer mooi geschreven, wat jullie zien en beleven!
Doei doei -
03 Mei 2015 - 09:02
Mamsi:
Wat geweldig dat jullie weer bijzondere ervaringen opdoen, de mensen met hun cultuur etc. Die loopgraven lijken mij eng, gruwelijk wat daar toen allemaal gebeurd is.
Caatje je berichtjes op de app. worden goed ontvangen de bijbehorende foto,s geven mij een indruk hoe jullie het allemaal ervaren. Lieverds geniet van alles en iedere dag een cola drinken kan geen kwaad? Lieve groet Mamsi -
03 Mei 2015 - 11:56
Lisette :
Wat een geluk dat wij die oorlog allemaal niet hebben meegemaakt....En wat fijn dat het allemaal wEEr zon 40 jaar geleden is.Wat een indrukken doen jullie weer op zeg! Die tunnels brrrrrrrrrr...Jullie verhaal laat me weer meegenieten van jullie indrukken! Lekker genieten!! En tot de volgende story :-) liefs Lisette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
