Op een "on"bewoond eiland..!
05 Januari 2014 | Bolivia, Isla del Sol
La Paz niet van de sigaartjes maar een grote stad in Bolivia... We zijn hier een dag en slenteren wat door de straatjes... Overal allemaal kleine kraampjes de ene straat is het fruit de andere straat is het de gamma... "dat zeg ik" en de volgende kan je niet op van het geluk... de ene na de andere waarzegster of geluksbeeldjes... en ga zo maar door... alles gaat kris kras door elkaar maar zo is het met iedere grote stad... tijd om verder te gaan... We gaan vliegen maar toch ook weer niet... Eerst krijgen we een cursus... Hoe leefden de Inca's hier op het Ti Ti Ca Ca meer... Met boten gemaakt van riet peddelde ze op het gemakje rond maar zoveel tijd hebben wij niet... We gaan het zelfs met een snellere versie van de Ronassis doen... Ongeveer net zo lang maar dan van aluminium met vleugeltjes eronder... Always... wanneer de captain flink gas geeft komt de boot omhoog en vliegt als het waren over het water... De koers wordt richting het stadje Copacabana ingezet maar dit stadje heeft wel een heel ander uitzicht... Midden in het stadje staat een grote kerk met daarvoor een brede straat... 2 lange rijen met auto's staan er opgesteld en ze zijn allemaal stuk voor stuk versierd met bloemen... Dan is daar de pastoor met z'n plee borstel hij gooit een plens water over de auto... de binnenkant, de mensen
en tot slot gaat de motorkap open en krijgt die ook nog een douche... "Zoo met deze auto kan niks meer gebeuren" We lopen terug naar de boot en weer is daar zo'n momentje van jou ken ik ergens van... Het is een dame die ik ken van een ander vakantie ritje... met de taxi naar gambia... De boot vliegt weer over het water en komen aan bij isla del sol... eiland van de zon...
Het hotel ligt boven op de berg en het wordt nog een hele klim naar boven en zeker op zo'n hoogte... Gelukkig is er een boliviaanse familie bij met een oma van 82 en roep regelmatig tegen haar... tranquilo... doe maar rustig aan... "dan kon ik zelf ook op adem komen" Boven komen deden we altijd met hulptroepen achterop... Een met een lama om onze spullen te dragen... de volgende had een ezel bij voor wie het echt niet zou halen... Wat had ik daar graag opgezeten.... maar ja... oma ging maar door... En nog een met een wit houten koffertje met een rood kruis op... we moesten wel de eindstreep halen met zo'n team achter ons... Boven werden we beloond met een 3 gangen lunch... De rest van de dag zijn we gaan wandelen over het eiland en overal flink gapen hoe de mensen hier leven... De volgende ochtend gaan we met de groep naar het oudste huisje van het eiland, 120 staat het al overeind... Een oud klein en krom vrouwtje van 100 jaar heet ons welkom... Ze spreekt alleen aymara een taal die onze gids niet eens verstaat dus eerst is hij nog op zoek geweest naar iemand die het voor hem kan vertalen... Ze laat haar huis zien de keuken, opslag en de dieren die ze heeft..een hond, cavia's, varken's, schapen en ezel's... ze blijft maar door ratelen en het mooiste vind ze dat ze kan lopen... Trots staat ze op en laat zien hoe ze nog "vlot" als een kievit rond loopt... m'n stok brengt me overal... We bezoeken nog een ander eiland isla la Luna, wat ook wel het maagden eiland wordt genoemd... Vroeger zat het hier dan ook vol met vrouwen en zijn wij net een paar honderd jaar te laat op eiland... Opweg naar Copacabana krijgen we nog een traditie over ons heen... bloemen in heilig water van isla del sol uitgesprenkeld over ons hoofd en tegelijkertijd in het aymara moeten we de woorden zeggen... Ik zal niet liegen... ik zal niet stelen... en ik zal... niet lui zijn!!! Aangekomen in copacabana staat de bus klaar, voor ons volgende avontuur in .....
en tot slot gaat de motorkap open en krijgt die ook nog een douche... "Zoo met deze auto kan niks meer gebeuren" We lopen terug naar de boot en weer is daar zo'n momentje van jou ken ik ergens van... Het is een dame die ik ken van een ander vakantie ritje... met de taxi naar gambia... De boot vliegt weer over het water en komen aan bij isla del sol... eiland van de zon...
Het hotel ligt boven op de berg en het wordt nog een hele klim naar boven en zeker op zo'n hoogte... Gelukkig is er een boliviaanse familie bij met een oma van 82 en roep regelmatig tegen haar... tranquilo... doe maar rustig aan... "dan kon ik zelf ook op adem komen" Boven komen deden we altijd met hulptroepen achterop... Een met een lama om onze spullen te dragen... de volgende had een ezel bij voor wie het echt niet zou halen... Wat had ik daar graag opgezeten.... maar ja... oma ging maar door... En nog een met een wit houten koffertje met een rood kruis op... we moesten wel de eindstreep halen met zo'n team achter ons... Boven werden we beloond met een 3 gangen lunch... De rest van de dag zijn we gaan wandelen over het eiland en overal flink gapen hoe de mensen hier leven... De volgende ochtend gaan we met de groep naar het oudste huisje van het eiland, 120 staat het al overeind... Een oud klein en krom vrouwtje van 100 jaar heet ons welkom... Ze spreekt alleen aymara een taal die onze gids niet eens verstaat dus eerst is hij nog op zoek geweest naar iemand die het voor hem kan vertalen... Ze laat haar huis zien de keuken, opslag en de dieren die ze heeft..een hond, cavia's, varken's, schapen en ezel's... ze blijft maar door ratelen en het mooiste vind ze dat ze kan lopen... Trots staat ze op en laat zien hoe ze nog "vlot" als een kievit rond loopt... m'n stok brengt me overal... We bezoeken nog een ander eiland isla la Luna, wat ook wel het maagden eiland wordt genoemd... Vroeger zat het hier dan ook vol met vrouwen en zijn wij net een paar honderd jaar te laat op eiland... Opweg naar Copacabana krijgen we nog een traditie over ons heen... bloemen in heilig water van isla del sol uitgesprenkeld over ons hoofd en tegelijkertijd in het aymara moeten we de woorden zeggen... Ik zal niet liegen... ik zal niet stelen... en ik zal... niet lui zijn!!! Aangekomen in copacabana staat de bus klaar, voor ons volgende avontuur in .....
-
08 Januari 2014 - 00:54
Ma:
Al weer een prachtig smeuïg verhaal. Dit komt toch allemaal wel in een fotoboek?!
veel reisplezier nog!! -
08 Januari 2014 - 11:29
Ans Van Ballegooy:
Hoi Ronald en vriendin,
Wat een mooie trip zijn jullie aan het maken.
Het is een feest om te lezen, heb nog niet alles gelezen maar ga dit zeker nog doen...
Veel plezier nog in Zuid-Amerika!
Groet Ans van Ballegooy -
08 Januari 2014 - 12:27
Jessica:
Hoe toevallig is het dat je aan de andere kant van de wereld WEER een bekende tegenkomt!! I'ts a small small world lalalalala. Wat lees ik met plezier weer iedere keer jullie blog! Wat n leuke verhalen en leuke dingen maken jullie daar mee! Veel plezier met de volgende uitstapjes :-) -
08 Januari 2014 - 13:16
Ome Alex:
Een (letterlijk) gezegend verhaal waar ieder zijn wijsheden uit kan halen.
Zou het oude vrouwtje ooit van het maagdeneiland zijn gevlucht?
Wat is de wereld soms toch klein dat je een Gambiareizigster tegenkomt op een ander continent!
Leuk geschreven! -
08 Januari 2014 - 22:09
Lisette:
Fijn om weer zo'n lang reisverslag te mogen lezen.
.Zo'n snelle boot met "allways" vleugels brengt je dan wel weer snel naar je bestemming,een snelle ervaring...Maar haalt het met zijn charmes toch absoluut niet bij de Ronassis..Daar zullen jullie toch wel aan gedacht hebben denk ik zoo..Wel fijn dat ie zo snel over het water sjeesde :-)Hahaha je komt ze ook overal tegen he die oude bekendes..Wat is de wereld toch klein :-)Straks komen alle vriendjes van Caat nog de revue voorbij...Druk...druk.. Gezegend door de pastoor..wel..wel..( auto en jullie)
En dan die oma van 82 jaar die jullie zo die berg op laat lopen...jaaaaaa als oma het van 82 jaar nog kan...Dan wil je niet eens opgeven om op de ezel te gaan zitten toch...Ze heeft jullie laten zien dat opgeven geen optie is...Vooral gewoon doorgaan!!!!!! Keep the spirit alive.. Hahaha ben het helemaal met ome Alex eens Dit is nog eens echt een 'gezegend' verhaal waar je heel veel van kunt leren ja.Niet te vergeten het oude vrouwtje van 100 jaar..Die zo blij is dat ze nog kan lopen, en daardoor nog ergens komt en kan doen!..Wow!!! Gezondheid is alles..En geluk zit hem toch vaak in de simpelste dingen!!!! Wat een leerschool!!! De bloemen die jullie nog over je hoofd heen kregen zal ook een prachtige foto zijn!!! Of is die net niet gemaakt?? Mochten jullie daarbij geen wens doen??? De bus zullen jullie inmiddels ook wel weer uit zijn......Vertel..vertel...caat en ro waar zitten jullie nu?????????
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
